Aleja lipowa

Aleja lipowa, łączącą centrum Jiczyna z Lodżią Wallensteina, jest unikatowym pomnikiem przyrody. Czterorzędowy szpaler drzew, liczący niespełna dwa kilometry, posadzono tak, że w dniu przesilenia letniego na jednym jego końcu można obserwować, jak słońce wschodzi, a na drugim jak zachodzi. To kolejny godny podziwu szczegół opracowany przez architektów Wallensteina. Początkowo aleja miała ponad 1100 lip drobnolistnych.

Przy jej nasadzaniu pomagało rzekomo wojsko, a cały ciąg drzew posadzono na zaledwie trzy wystrzały – na pierwszy żołnierze wykopali dziury, na drugi posadzili drzewa, a na trzeci zasypali korzenie ziemią. To jednak tylko legenda. W rzeczywistości aleję sadzili ogrodnicy, których nadzorował sam Albrecht. Dziś aleja ma o dwieście drzew mniej. Jednak nie pochodzą one z czasów Wallensteina, ponieważ były na bieżąco odnawiane poprzez sadzenie nowych. Przeciętny wiek drzew to około 100 lat.

Przez aleję prowadzą dwa chodniki. Jeden z nawierzchnią gruntową dla pieszych i rowerzystów, drugi z gładkiego asfaltu odpowiedni także do jazdy na rolkach. Aleja jest schronieniem dla rzadkiego chrząszcza pachnicy dębowej.