Barokowa kompozycja krajobrazowa

Chociaż Albrecht von Wallenstein nie zdążył dokończyć swoich planów budowlanych, to wraz z zaproszonymi włoskimi architektami udało mu się nadać okolicznemu krajobrazowi przemyślany charakter, łączący obiekty i elementy krajobrazowe w jeden duży geometryczny obraz.  Tereny między wzniesieniem Veliš, miastem Jiczyn i miejscowością Valdice do dnia dzisiejszego przecina geometrycznie idealna linia o długości siedmiu kilometrów, na której znajdują się ważne obiekty.

Zamek na szczycie Veliš  miał służyć jako bezpieczne schronienie w razie zagrożenia. Gdyby udało się dodatkowo zrealizować plan budowy klasztoru franciszkańskiego u podnóża góry, byłby on także schronieniem duchowym. W połowie tej linii znajduje jiczyński pałac z kościołem św. Jakuba Większego, będący głównym ośrodkiem administracyjnym decydującym o sprawach świeckich i kościelnych. Centrum miasta z rezydencją letnią, Lodżią, łączy aleja lipowa licząca prawie dwa kilometry, która podkreśla całą linię. Lodżia Wallensteina miała być miejscem na nieformalne spotkania, rozrywkę i beztroskie zabawy. Oś kończy klasztor kartuzów w Valdicach, w którym Wallenstein planował znaleźć miejsce swojego ostatniego spoczynku i ostatecznego pojednania. Z wielkich planów budowlanych Wallensteina pozostał tylko niedokończony szkielet, który coś podpowiada, niejedno ukrywa i pozostawia wiele niewiadomych.