Jiczin Historia miasta

Historia miasta

Favorites

Historia początkowo królewskiego miasta Jiczin została ukształtowana przez kilka rodów szlacheckich. W okresie przed bitwą pod Białą Górą byli to Vartenberkowie, Trčkovie z Lípy oraz Smiřičcy. Największy rozkwit miasta nastąpił w czasach Albrechta von Wallensteina, który w czasie wojny trzydziestoletniej budował tu swoją rezydencję. 

Tereny ziemi jiczińskiej, dzięki korzystnym warunkom geograficznym i klimatycznym, są zasiedlone od prawie 8 tysięcy lat. Pierwsza pisemna wzmianka na temat miejscowości znajduje się w akcie założycielskim strahowskiego klasztoru z XII wieku. Jiczin był do 1337 roku miastem królewskim, później Jan Luksemburski sprzedał je rodowi Vartenberków. W okresie renesansu miasto należało do Trčków z Lípy. W czasie ich panowania zbudowano między innymi Bramę Valdicką, będącą elementem murów miejskich. Później miasto było w posiadaniu wpływowego rodu Smiřickich. Po bitwie pod Białą Górą prawa do posiadłości zdobył Albrecht von Wallenstein. Zaprosił on do Jiczina włoskich architektów, którzy zaczęli pospiesznie pracować nad przemianą tego prowincjonalnego miasta w okazałą i reprezentacyjną siedzibę. W czasie, gdy w Europie wrzała wojna trzydziestoletnia, gdy ziemie czeskie znalazły się w głębokim kryzysie, Jiczin odnotowywał niebywały rozkwit. Stosowane jest wręcz określenie Terra Felix – Szczęśliwa Kraina. Uległo to zmianie tuż po śmierci Wallensteina, gdy wszystkie roboty budowlane zostały wstrzymane, a miasto i okolice splądrowały wojska szwedzkie i cesarskie.

Jičín 1681

Gimnazjum, założone przez zaproszonych przez Wallensteina jezuitów, odgrywało ważną rolę w okresie odrodzenia narodowego. Uczył się w nim na przykład František Ladislav Rieger. Jiczin znalazł się w centrum europejskich wydarzeń, gdy w 1813 roku przebywał tu cesarz austriacki Franciszek I. W tym samym czasie w pałacu w Opočnie przebywał rosyjski car Aleksander I, a w Ratibořicach król pruski Fryderyk Wilhelm III. Przedstawiciele mocarstw spotykali się w jiczińskim pałacu, w którym ustalali wspólne działania przeciwko Napoleonowi. W czerwcu 1866 roku życie miasta znacznie dotknęła wojna prusko-austriacka. Wojska austriackie nie potrafiły przeciwstawić się nowocześniej wyposażonej armii pruskiej i bitwa koło Jiczina stała się zwiastunem miażdżącej porażki pod Sadową, która miała miejsce kilka dni później.

Ostatnim rodem szlacheckim powiązanym z Jiczinem byli Trauttmansdorffowie, którzy w latach 30. minionego wieku sprzedali pałac, Lodżię Wallensteina i inne grunty miastu. Duża część międzywojennych przebudów realizowana była na bazie planów architekta Čeňka Musila.

Jičín na začátku 20. století

Historyczne Miasto Roku

Ze względu na cenny zespół zachowanych zabytków o dużych walorach historycznych i artystycznych zabytkowe centrum miasta zostało już w połowie minionego wieku ustanowione strefą ścisłej ochrony konserwatorskiej. Zabytkowe centrum Jiczina jest więc na mocy ustawy objęte ochroną przed niewłaściwymi ingerencjami budowlanymi. Centrum strefy ścisłej ochrony konserwatorskiej stanowi rynek Valdštejnovo náměstí, otoczony przeważnie renesansowymi i barokowymi mieszczańskimi kamienicami z arkadami. Za wzorową troskę o zabytki Jiczin otrzymał w 2016 roku tytuł Historyczne Miasto Roku.